Οι εκτρώσεις, στη χώρα μας υπολογίζονται σε διακόσιες έως τριακόσιες χιλιάδες το χρόνο. Η κατάσταση αυτή προκαλεί έντονο προβληματισμό τόσο γιατί έχουμε σοβαρή υπογεννητικότητα στην Ελλάδα όσο και για τις επιπλοκές που πιθανόν να εμφανιστούν στην γυναίκα που θα την υποστεί. Οι λόγοι για τους οποίους σήμερα πραγματοποιούνται οι εκτρώσεις, χωρίζονται σε κοινωνικούς και ιατρικούς. Η εκτέλεση τεχνητής έκτρωσης για κοινωνικούς λόγους έχει τα τελευταία χρόνια επεκταθεί σημαντικά επειδή στην έκφραση «κοινωνικοί λόγοι» έχει δοθεί ευρεία έννοια.
Με αυτό τον τρόπο σ΄αυτή την ομάδα περιλαμβάνονται τα νεαρά κορίτσια (ανύπαντρα) που είχαν την ατυχία μιας σύλληψης καθώς επίσης και των γυναικών που έχουν ήδη τεκνοποιήσει μια ή δύο φορές και δεν θέλουν άλλη εγκυμοσύνη (Μη προγραμματισμένη κύηση). Σε αυτό το άρθρο δεν θα επεκταθώ στις κοινωνικές και ψυχολογικές προεκτάσεις που μπορεί να συνοδεύουν αυτή την επέμβαση αλλά θα περιοριστώ μόνον στην Ιατρική πλευρά του θέματος. Διάφορες παθολογικές καταστάσεις της μητέρας ή του εμβρύου αποτελούν τις ιατρικές για θεραπευτική διακοπή της εγκυμοσύνης.
Τα κυριότερα αίτια είναι οι σοβαρές (μη αντιρροπούμενες) καρδιοπάθειες, οι κακοήθειες που προϋπάρχουν ή εμφανίζονται στη διάρκεια της κύησης, χρόνια νοσήματα που δύσκολα θεραπεύονται όπως βαρειές μορφές φυματίωσης, φορείς ή ασθενείς του Αids, ψυχιατρικές παθήσεις κλπ.
Από πλευράς του εμβρύου υπάρχουν παθήσεις που διαπιστώνονται με τον προγεννητικό έλεγχο και καθιστούν απαραίτητη τη διακοπή της εγκυμοσύνης. Εδώ θα πρέπει να αναφέρω τη πρόσφατη λοίμωξη από τον ιό της ερυθράς, γιατί οι πιθανότητες προσβολής του εμβρύου είναι μεγάλες και οι βλάβες πολύ βαριές, επίσης όταν διαπιστωθεί ότι το έμβρυο πάσχει από μεσογειακή αναιμία (οι γονείς έχουν το «στίγμα») ή όταν πάσχει από σοβαρές χρωμοσωμικές και ανατομικές ανωμαλίες(σύνδρομο Down, Aνεγκεφαλία, μηνιγγοκήλη κλπ).
Στις τελευταίες περιπτώσεις η διακοπή της εγκυμοσύνης γίνεται σε προχωρημένη ηλικία κύησης, η τεχνική της επέμβασης είναι τελείως διαφορετική, οι κίνδυνοι περισσότεροι και χρειάζεται ολιγοήμερη νοσηλεία στο Μαιευτήριο. Πρέπει να επισημάνω ότι με την πρόοδο της Ιατρικής σε επίπεδο προγεννητικού ελέγχου, ολοένα και περισσότερο, ανακαλύπτουμε παθήσεις του εμβρύου που επιβάλλουν τη τεχνητή έκτρωση.
Θα ήταν άσκοπο να περιγράψω τις τεχνικές που χρησιμοποιούμε σήμερα γιατί δεν έχουν πρακτικό ενδιαφέρον για την αναγνώστρια. Θα ήθελα όμως να σταθώ σε ορισμένα σημεία που έχουν σημασία.
Η επέμβαση σήμερα γίνεται από ειδικευμένους Γιατρούς (Γυναικολόγους) σε οργανωμένα Μαιευτήρια όπου τηρούνται σχολαστικά οι κανόνες ασηψίας.
Η παρουσία Αναισθησιολόγου και Καρδιολόγου ελαχιστοποιούν τους κινδύνους από την αναισθησία.
Η Γυναικολογική και κλινική εξέταση, το ενδοκολπικο υπερηχογραφημα πριν την επέμβαση είναι απαραίτητα καθώς επίσης και ορισμένες εργαστηριακές εξετάσεις αν κριθούν αναγκαίες.
Η ομάδα αίματος και το Rhesus της ασθενούς έχουν μεγάλη σημασία.
Σε Rh αρνητικές γυναίκες πρέπει να γίνει μια χορήγηση anti – Rh σφαιρίνης (Rhesuman) μετά την επέμβαση θα την προφυλάξει από σοβαρές επιπλοκές σε μια μελλοντική εγκυμοσύνη (Rhesus ευαισθητοποίηση).
Η ασθενής πρέπει να μην έχει καπνίσει και να είναι νηστική το λιγότερο 5 ώρες πριν την επέμβαση. Επίσης συνηθίζεται η χορήγηση αντιβίωσης και μητροσυσπαστικων για λίγες ημέρες μετά.
Επιπλοκές
Οι επιπλοκές σήμερα από μία έκτρωση εμφανίζονται σπάνια εφ΄ όσον τηρούνται οι προϋποθέσεις που προανέφερα. Υπάρχει περίπτωση να εμφανιστούν αμέσως (Αιμορραγία, διάτρηση μήτρας, προβλήματα αναισθησίας) ή αργότερα (φλεγμονή, συμφύσεις, ανεπάρκεια τραχήλου, στείρωση).
Η Ενημέρωση λοιπόν των νέων ανθρώπων θα πρέπει να αρχίζει από την οικογένεια, η έκτρωση δεν είναι τρόπος αντισύλληψης. Ο Οικογενειακός προγραμματισμός θα πρέπει να στηρίζεται σε άλλες μεθόδους. Ο γυναικολόγος με τη σειρά του ενημερώνει, ιδίως τις νέες κοπέλες για τους πιθανούς κινδύνους αυτής της επέμβασης και τους συστήνει μια μέθοδο αντισύλληψης που ταιριάζει με την ηλικία τους και την κατάσταση της υγείας γενικότερα.