Η Ενδομητρίωση, είναι πάθηση πολύ συχνή πλέον στον γυναικείο πληθυσμό. Υπολογίζεται ότι 1 στις 10 γυναίκες, θα παρουσιάσει κάποια στιγμή της ζωής της, μία μορφή ενδομητρίωσης.
Η Ενδομητρίωση, μπορεί να είναι σιωπηλή από πλευράς ενοχλημάτων, για πολλά χρόνια στη ζωή μιας γυναίκας, και να εμφανισθεί σε τυχαία γυναικολογική εξέταση, σαν μία «σοκολατοειδής» κύστη ωοθήκης, ή να είναι το αποτέλεσμα ελέγχου για υπογονιμότητα ενός ζευγαριού. (40% πιθανότητα).
Πρόκειται για την εμφάνιση του ενδομητρικού ιστού – του ιστού δηλ. που καλύπτει την εσωτερική επιφάνεια της μήτρας – σε άλλα σημεία του ανθρώπινου σώματος.
Η Ενδομητρίωση, είναι κυρίως τοπική νόσος. Εντοπίζεται δηλ. γύρω από την μήτρα (ωοθήκες – σάλπιγγες – Δουγλάσειο χώρο – έντερο – ουροδόχο κύστη, κ.λ.π.) αλλά και μέσα στο τοίχωμα της μήτρας, (Αδενομύωση). Σπάνια βέβαια εμφανίζεται και σε άλλα σημεία – όργανα (π.χ. πνεύμονες).
Το πρόβλημα της πάθησης, στην πράξη είναι ότι ο ιστός αυτός ακολουθεί τις ορμονικές αλλαγές του γυναικείου οργανισμού, όπως και το κανονικό ενδομήτριο της μήτρας, αυξάνεται δηλ. σε μέγεθος, αλλά δεν μπορεί να φύγει από τον οργανισμό με τη μορφή της εμμήνου ρύσεως, (περίοδο) όπως θα έπρεπε. Εγκλωβίζεται λοιπόν μέσα στο σώμα της γυναίκας, (περιτοναϊκή κοιλότητα, σάλπιγγα, ωοθήκες – τοίχωμα της μήτρας κ.λ.π.) και προκαλεί την αντίδραση του οργανισμού που προσπαθεί να προστατευτεί από την παρουσία του «ξένου» αυτού ιστού.
Το αποτέλεσμα είναι η δημιουργία συμφύσεων μεταξύ των ενδοκοιλιακών οργάνων, και των γνωστών «σοκολατοειδών» κύστεων στις ωοθήκες.
Η γυναίκα αισθάνεται συνήθως έντονο πόνο στην περίοδο, άλλες φορές πόνο στη σεξουαλικη επαφή, ενώ σε μεγάλο ποσοστό η ενδομητρίωση, της αφαιρεί την δυνατότητα να τεκνοποιήσει.
Για πολλές ασθενείς, η ενδομητρίωση γίνεται μία χρόνια πάθηση, η οποία επηρεάζει αρνητικά την ποιότητα της ζωής τους, μια και εμφανίζεται πόνος στην κοιλιακή τους χώρα στην περίοδο, στην σεξουαλική επαφή, σε άσχετες στιγμές από την δυσλειτουργία του εντέρου (φουσκώματα χαμηλά στην κοιλιά). Προκαλεί άγχος λόγω:
- Μεγάλης πιθανότητας υπογονιμότητας.
- Πιθανότητα υποτροπής της Ενδομητρίωσης
- Πιθανότητα επαναλαμβανόμενων χειρουργικών επεμβάσεων.
- Μακροχρόνιων φαρμακευτικών θεραπειών, οι οποίες έχουν αρκετές παρενέργειες.
Τα αίτια εμφάνισης της ενδομητρίωσης δεν είναι ακριβώς γνωστά, υπάρχουν πολλές θεωρίες, αλλά καμία δεν είναι απόλυτα ολοκληρωμένη. Σήμερα επικρατεί η άποψη για μία αυτοάνοση διαταραχή του γυναικείου οργανισμού.
ΠΡΟΛΗΨΗ
Δεν υπάρχει δυστυχώς «προληπτική» συμπεριφορά – στάση ζωής – της γυναίκας, ώστε να αποφύγει την εμφάνιση της ενδομητρίωσης, παρόλο που αναφέρεται ότι η αερόβιος άσκηση, απομακρύνει την πιθανότητα εμφάνισης της πάθησης.
Εχει διατυπωθεί επίσης η άποψη, ότι η μακροχρόνια λήψη αντισυλληπτικού χαπιού, (Pill), μειώνει την συχνότητα εμφάνισης της ενδομητρίωσης.
Τα τελευταία νέα (έρευνες) όμως, ανατρέπουν σε μεγάλο βαθμό αυτές τις απόψεις.
ΘΕΡΑΠΕΙΑ
Η αντιμετώπιση της ενδομητρίωσης, περιλαμβάνει ένα πλήθος φαρμάκων και χειρουργικών τεχνικών, εξαρτάται επίσης από:
- Την ηλικία της γυναίκας,
- Από το εάν έχει τεκνοποιήσει, ή πάσχει από υπογονιμότητα,
- Από το μέγεθος (στάδιο) που υπολογίζουμε ότι έχει η ασθενής μας,
- Από το εάν έχει υποτροπή της ενδομητρίωσης, (υπολογίστε ότι στην 5ετία το ποσοστό υποτροπής, φτάνει το 40%).
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ
Η εξατομίκευση κάθε περίπτωσης, θα μας δώσει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.
Είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί στις κοπέλες που δεν έχουν τεκνοποιήσει, ιδιαίτερα αν ενδιαφέρονται για την δημιουργία οικογένειας, την στιγμή της διαπίστωσης της πάθησης.
Η Λαπαροσκόπηση είναι η επέμβαση εκλογής για την:
- Αφαίρεση των σοκολατοειδών κύστεων,
- Των καυτηριασμών των ενδομητριωσικών εστιών,
- Την λύση των συμφύσεων μεταξύ των ενδοκοιλιακών οργάνων.
Ακολουθεί η συμπληρωματική αγωγή με Gn Rh ανάλογα, ουσίες που χορηγούνται ενδομυικά ή υποδόρια κάθε μήνα, ή τρίμηνο για την απορρόφηση των βλαβών που δε φαίνονται. Σταματούν την εμφάνιση της περιόδου για 5 έως 8 μήνες, ανάλογα με την βαρύτητα της ενδομητρίωσης. Είναι πιθανόν να χρειαστεί χορήγηση αντισυλληπτικού χαπιού (Pill) για αρκετό χρονοκό διάστημα μετά.
Σε γυναίκες που έχουν ολοκληρώσει την δημιουργία οικογένειας, είναι μεγαλύτερης ηλικίας, έχουν μικρού βαθμού ενδομητρίωση χορηγούμε προγεσταγόνα εφόσον το επιτρέπει η γενική τους κατάσταση, ειδάλως προχωρούμε σε πιο δραστικές λύσεις, (ολική υστερεκτομή με τις ωοθήκες), στις περιπτώσεις ιδίως που έχουμε προσβολή των ωοθηκών με μεγάλες κύστες, συνυπάρχουν Ινομυώματα μήτρας, έχουμε διαταραχές περιόδου με αιμορραγίες – αναιμία και έντονο πόνο χαμηλά στην κοιλιά.