Η εγκυμοσύνη σε μικρή ηλικία χαρακτηρίζεται από αυξημένους κινδύνους για την μητέρα και το έμβρυο, ενώ στις περισσότερες περιπτώσεις θεωρείται σαν ανεπιθύμητη κύηση και καταλήγει σε τεχνητή έκτρωση. Η ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη είναι ένα από τα πιο σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει η νεολαία σήμερα μετά βεβαίως από τα Ναρκωτικά και τα σεξουαλικά μεταδιδόμενα Νοσήματα. Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία της εταιρίας Οικογενειακού προγραμματισμού που παρουσιάστηκαν στο έχει κάνει τουλάχιστον μία έκτρωση ενώ ο συνολικός αριθμός των εκτρώσεων στη χώρα μας υπολογίζεται ότι ξεπερνάει τις 200.000 κάθε χρόνο.
Η διακοπή της εγκυμοσύνης σε αυτές τις ηλικίες προκαλεί ένα αίσθημα πανικού γιατί η κοπέλα εξαρτάται ακόμα άμεσα από την οικογένεια της, χωρίς δηλαδή οικονομική ανεξαρτησία, γνωριμίες, κοινωνική αποκατάσταση ενώ συνήθως το ίδιο συμβαίνει και στον σύντροφο της.
Η επέμβαση αυτή, σήμερα, γίνεται μόνο από Ιατρό Γυναικολόγο, σε οργανωμένα μαιευτήρια και αυτό έχει μειώσει σε σημαντικό ποσοστό τις επιπλοκές της που είναι η διάτρηση μήτρας και η αιμορραγία ενδομητρίτιδα και σαλπιγγίτιδα, οι ενδομητριακές συμφύσεις και η ανεπάρκεια του τραχήλου στομίου.
Η παρουσία καρδιολόγου και Αναισθησιολόγου εξασφαλίζει την ασθενή από τυχόν προβλήματα αναισθησίας. Τονίζω όμως, ότι δεν δικαιολογεί την εφαρμογή της έκτρωσης σαν μέθοδο οικογενειακού προγραμματισμού (αντισύλληψης). Στην Γαλλία εφαρμόζεται «πειραματικά» μία ουσία (Μιφεπριστόνη ή RU486) που προκαλεί αυτόματη έκτρωση με ποσοστό επιτυχίας που φτάνει το 95%.
Υπολογίζεται ότι από τις εγκύους που ευρίσκονται σε ηλικία από 13-19 ετών, το 76% είναι πρωτότοκες ενώ το υπόλοιπο 24% έχουν ήδη ένα παιδί και εγκυμονούν στο δεύτερο. Λόγω της κακής Μαιευτικής παρακολούθησης που παρατηρείται στις περισσότερες έχουμε υψηλό ποσοστό επιπλοκών όπως τοξιναιμία [προεκλαμψια], πρόωρο τοκετό, πρόωρη αποκόλληση του πλακούντα, Δυσαναλογία, Αναιμία αλλά και αυξημένο ποσοστό εμφάνισης συγγενών ανωμαλιών στα παιδιά. Απαραίτητος θεωρείται ο καρυοτυπικός έλεγχος του εμβρύου με αμνιοπαρακέντηση η λήψη τροφοβλάστης.
Πρέπει λοιπόν να αντιμετωπίζονται σαν «κυήσεις υψηλού κινδύνου» και να λαμβάνονται σοβαρά υπόψη οι ειδικές ανάγκες λόγω της ηλικίας. Τέλος οι «ανύπαντρες μητέρες» αποτελούν μία ιδιαίτερη κατηγορία. Για αυτές δεν υπάρχει ακόμα δυστυχώς κοινωνική συμπαράσταση και αποδοχή και ο ρόλος τους είναι δύσκολος χωρίς εναλλακτικές δυνατότητες. Εδώ ακριβώς χρειάζεται η ουσιαστική συμπαράσταση και συνεργασία από πλευράς Μαιευτήρα και εξειδικευμένης Μαίας.