Από το ιστορικό παλαιών επεμβάσεων που έγιναν στη Μήτρα, τους χαρακτήρες της περιόδου, τη γυναικολογική εξέταση,το ενδοκολπικό υπερηχογράφημα την υστεροσαλπιγγογραφία και τελευταία με την υστεροσκόπηση γίνεται ο έλεγχος των αιτιών της στείρωσης που μπορεί να οφείλονται στη Μήτρα.
Το συνηθέστερο βέβαια αίτιο στείρωσης είναι η αντικατάσταση του λειτουργικού ενδομητρίου από συνδετικό ιστό (συμφύσεις). Προκαλείται συνήθως από αποξέσεις του Ενδομητρίου (φθαρτού) σε προχωρημένες εγκυμοσύνες.
Επίσης σε παλίνδρομο έκτρωση [είδος αποβολής], στιφρό πλακούντα ενώ σπανιότερα από Καισαρική τομή, Αφαίρεση Ινομυώματος ή πλαστικές επεμβάσεις. Η ανάπτυξη του συνδετικού ιστού μπορεί να προκαλέσει συγκόλληση των αντιθέτων επιφανειών της μήτρας με την εμφάνιση συμφύσεων στη ενδομητρική κοιλότητα.
Σαν αποτέλεσμα έχουμε την αδυναμία εμφύτευσης και ανάπτυξης του κυήματος ενώ σε πολλές περιπτώσεις, το κύημα εμφυτεύεται ρηχά στο φθαρτό με αποτέλεσμα την αποβολή του λίγο αργότερα. (Αυτόματη έκτρωση). Όσον αφορά την αντιμετώπιση των συμφύσεων γίνεται «λύση των συμφύσεων» με γενική αναισθησία και υστεροσκόπηση, τοποθετούμε Spiral ή παιδιατρικό Foley Νο 8 για λίγο καιρό και χορηγούμε οιστρογόνα σε μεγάλες δόσεις για να αναπλαστεί το φυσιολογικό ενδομήτριο.
Ελπίζω να έγινε κατανοητό από τα παραπάνω ότι η στείρωση είναι πρόβλημα που αφορά το ζευγάρι στο σύνολο. Πρέπει να εξηγηθεί στο ζευγάρι με απλά λόγια η φυσιολογία της αναπαραγωγής και η ανάγκη της συμμετοχής και των δύο στην αναζήτηση των αιτιών. Ο έλεγχος ξεκινάει και από τους δύο ενδιαφερόμενους με καλλιέργειες, σπερμοδιάγραμμα, Υστεροσαλπιγγογραφία κλπ. Ενώ το ιστορικό, η κλινική και γυναικολογική εξέταση μας βοηθούν να συγκεντρωθούμε στο κυρίως πρόβλημα.
Πολλές φορές ο δρόμος της διάγνωσης και θεραπείας διαρκεί αρκετά, αλλά το πολυπόθητο αποτέλεσμα, το να φέρουν τον κόσμο ένα υγιές παιδί, θα τους αποζημιώσει με τον καλλίτερο τρόπο.
Σε ένα μικρό ποσοστό που κυμαίνεται από 0,5 έως 5% ευθύνεται και το σώμα της μήτρας για την ύπαρξη του προβλήματος της στείρωσης. Από το ιστορικό παλαιών επεμβάσεων που έγιναν στη μήτρα, τους χαρακτήρες της περιόδου, τη γυναικολογική εξέταση, την υστεροσαλπιγγογραφία και τελευταία με την υστεροσκόπηση γίνεται ο έλεγχος των αιτίων της στείρωσης που μπορεί να οφείλονται στη Μήτρα. Το συνηθέστερο βέβαια αίτιο στείρωσης είναι η αντικατάσταση του λειτουργικού ενδομητρίου από συνδετικό ιστό (συμφύσεις).
Προκαλείται συνήθως από αποξέσεις του ενδομητρίου (φθαρτού) σε προχωρημένες εγκυμοσύνες. Επίσης σε παλίνδρομο έκτρωση, στιφρό πλακούντα ενώ σπανιότερα από καισαρική τομή, Αφαίρεση Ινομυώματος ή πλαστικές επεμβάσεις.
Η ανάπτυξη του συνδετικού ιστού μπορεί να προκαλέσει συγκόλληση των αντίθετων επιφανειών της μήτρας με την εμφάνιση συμφύσεων στη μητρική κοιλότητα. Σαν αποτέλεσμα έχουμε την αδυναμία εμφύτευσης και ανάπτυξης του κυήματος, ενώ σε πολλές περιπτώσεις, το κύημα εμφυτεύεται ρηχά στο φθαρτό με αποτέλεσμα την αποβολή του λίγο αργότερα (Αυτόματη έκτρωση).
Με ανάλογο τρόπο δρουν οι ενδομητρικοί πολύποδες και τα ινομυώματα, ενώ πρέπει να τονίσουμε ότι σήμερα η οπίσθια κλίση και κάμψη της μήτρας δεν θεωρείται να προκαλεί στείρωση όπως πιστεύανε παλαιότερα. Οι χρόνιες ενδομητρίτιδες,απόχλαμύδια, μυκόπλασμα, διάφοροι ερπητοιοι-ερπης γεννητικών οργάνων, ιος epstein barr,ο κυτταρομεγαλοίος [CMV]- οι συστηματικές λοιμώξεις (έρπητας, ερυθρά, λιστέρια, τοξόπλασμα, κλπ) είναι δυνατόν να προκαλέσουν στείρωση γιατί δεν επιτρέπουν την άνοδο των σπερματοζωαρίων ή γιατί εμποδίζουν την εγκατάσταση του γονιμοποιημένου ωαρίου.
Επίσης πρέπει να αναφέρω ότι οι συγγενείς ανωμαλίες της μήτρας (Δίκερος μήτρα, τοξοειδής, Μονοκέρος κλπ) δεν φαίνεται να επηρεάζουν σημαντικά τη γονιμοποίηση. Ενώ εμφανίζουν σε πολύ μεγαλύτερο ποσοστό αποβολές του εμβρύου. Όσον αφορά την αντιμετώπιση των συμφύσεων γίνεται «λύση των συμφύσεων» με γενική αναισθησία, τοποθετούμε Spiral ή παιδιατρικό Foley και χορηγούμε σε μεγάλες δόσεις οιστρογόνα για να αναπλαστεί το φυσιολογικό ενδομήτριο.
Το μόνο που χρειάζεται είναι μία υστεροσκόπηση για την αφαίρεση των ενδομητρικών πολύποδων και των υποβλενογόνιων ινομυωμάτων, ενώ αν τα ινομυώματα είναι μεγάλα ή αλλοιώνουν την μητρική κοιλότητα χρειάζεται ινομυωματεκτομή. Σε περιπτώσεις ενδομητρίτιδος ελέγχουμε το αίτιο με αίμα εμμήνου ρύσσεως [περιόδου] με PCR η in sitou υβριδισμο και χορηγούμε την κατάλληλη αγωγή.