Παράταση εγκυμοσύνης
Μία στις δέκα κυήσεις συμπληρώνει τον χρόνο εγκυμοσύνης χωρίς να ξεκινήσει ο τοκετός. Σ΄αυτές τις περιπτώσεις η χρυσή τομή μεταξύ της αναμονής και της πρόκλησης του τοκετού εξαρτάται από την κατάσταση της μητέρας και του εμβρύου.
Κατά τη γνώμη σας, κάθε γυναίκα που περνάει την πιθανή ημερομηνία τοκετού, θα περιμένει την αυτόματη έναρξη του τοκετού και για πόσο?
Τονίζω και πάλι ότι κάθε εγκυμοσύνη πρέπει να αντιμετωπίζεται σαν ειδική περίπτωση. Ο Μαιευτήρας έχει σήμερα τις δυνατότητες να ελέγξε ιτην κατάσταση της εγκύου, του πλακούντα και του παιδιού και να εκτιμήσει αν μπορεί να περιμένει. Σε περιπτώσεις που ο πλακούντας έχει γεράσει και δεν δίνει το απαραίτητο οξυγόνο για να ζήσει το έμβρυο ή αν το έμβρυο δεν αναπτύσσεται φυσιολογικά τότε δεν περιμένουμε. Αλλιώς η αναμονή μίας εβδομάδας ακόμη με την παρακολούθηση όμως που προανέφερα είναι ο κανόνας.
Η διάρκεια μιας εγκυμοσύνης είναι 40 εβδομάδες(280 ημέρες) αρχίζοντας την μέτρηση από την πρώτη ημέρα της τελευταίας περιόδου. Εννοείτε ότι πρόκειται για φυσιολογικό κύκλο περίπου 28 ημερών. Δίνουμε ένα περιθώριο 7 ημερών για αυτόματη έναρξη του τοκετού. Μόλις συμπληρωθούν οι 41 εβδομάδες, η εγκυμοσύνη μπαίνει σε μια κατάσταση που αυξάνονται οι κίνδυνοι για το παιδί. Το περιβάλλον της μήτρας γίνεται πλέον εχθρικό για το έμβρυο.
Ο πλακούντας γερνάει και το Αμνιακό υγρό μειώνεται, το έμβρυο δεν τρέφεται πια καλά και η ανάπτυξη του δεν γίνεται φυσιολογικά. Είναι καιρός για τον Μαιευτήρα να επέμβει.
Όσες θεωρίες υπάρχουν για την έναρξη του τοκετού άλλες τόσες υπάρχουν για την πρωτοπαθή αδράνεια της μήτρας. Τελευταίες απόψεις αναφέρουν την έλλειψη ενός ενζύμου από τον πλακούντα(Σουλφατάση) που σαν τελικό αποτέλεσμα έχει τη μη παραγωγή ουσιών (ΡGE2, PGF2) υπεύθυνων για την ωρίμανση του τραχήλου και την έναρξη των ωδίνων του τοκετού.
Σημασία για μας τους Μαιευτήρες είναι σε ποια κατάσταση βρίσκεται το έμβρυο και τότε πρέπει να επέμβουμε. Σήμερα υπάρχουν ειδικές εξετάσεις με τις οποίες μπορούμε να εκτιμήσουμε την λειτουργική ικανότητα του πλακούντα πρώτον με την μέτρηση ορμονών (Οιστριόλη, Πλακουντιακό γαλακτογόνο), ενώ το καρδιοτοκογράφημα ηρεμίας NST, το Doppler και το Βιοφυσικό προφίλ είναι δοκιμασίες μεγάλης σημασίας. Μας δίνεται λοιπόν η δυνατότητα να δούμε αν το παιδί αναπτύσσεται φυσιολογικά ώστε να περιμένουμε για αυτόματη έναρξη μερικές ημέρες μετά την πιθανή ημερομηνία τοκετού. Σε περίπτωση που υπάρχουν ενδείξεις ότι το παιδί κινδυνεύει στην κοιλιά της μητέρας του, κάνουμε πρόκληση τοκετού
Η διαδικασία είναι απλή. Περιλαμβάνει την χορήγηση φαρμακευτικών ουσιών (προσταγλανδίνες και Ωκυτοκίνη). Πρώτο για να ωριμάσει ο τράχηλος της μήτρας που βρίσκεται σκληρός σε τέτοιες περιπτώσεις και δεύτερον για να αρχίσουν οι ωδίνες. Η Αμνιοτομία (τεχνητή ρήξη του θυλακίου) βοηθάει στην εξέλιξη του τοκετού, ενώ η καισαρική τομή γίνεται σε περιπτώσεις που δεν αποδίδουν οι ωδίνες ή δεν ξεκινάει ο τοκετός παρόλες τις προσπάθειες μας.
Τονίζω και πάλι ότι κάθε εγκυμοσύνη πρέπει να αντιμετωπίζεται σαν ειδική περίπτωση. Ο Μαιευτήρας έχει σήμερα τις δυνατότητες να ελέγξε ιτην κατάσταση της εγκύου, του πλακούντα και του παιδιού και να εκτιμήσει αν μπορεί να περιμένει. Σε περιπτώσεις που ο πλακούντας έχει γεράσει και δεν δίνει το απαραίτητο οξυγόνο για να ζήσει το έμβρυο ή αν το έμβρυο δεν αναπτύσσεται φυσιολογικά τότε δεν περιμένουμε. Αλλιώς η αναμονή μίας εβδομάδας ακόμη με την παρακολούθηση όμως που προανέφερα είναι ο κανόνας.